روزیِ «من حیث لایحتسب»
جمعه, ۲۳ فروردين ۱۴۰۴، ۰۶:۵۴ ب.ظ
زیرا به اسباب روزی‌ات (حقوق ثابت، صاحب کار، سرمایه‌ٔ کاری، و...) وابسته شده‌ای؛
در ناخودآگاهت به آن‌ها عادت و تکیه کرده‌ای؛
آن‌ها را مایه‌ی دوام زندگی می‌بینی،
و به آن‌ها آرامی.
یعنی خدا و قدرتش را آرام آرام فراموش کرده‌ای.
و اگر آن اسباب نقصانی ببینند، ولوله‌ای می‌شود در آرامش روحی‌ات!
پس باید گاهی همین اسباب، بی‌اثر شوند؛
برای اینکه تلنگری بخوری و برگردی (توبه)؛
تا رشد کنی و بدانی:
«قلمِ شاهِ جهان، مُقسِمِ رزق است
از بهرِ معیشت مَکُن اندیشهٔ باطل»
